Wczoraj, kiedy media obiegł news o powołaniu nowego redaktora naczelnego brytyjskiego Vogue’a, Edwarda Enninful’a, większość z nich uznała jego wybór za zaskakujący. Ale co w zasadzie zaskoczyło środowisko w wyborze tego weterana mody?
Edward Enninful nowym naczelnym Vogue UK
Echem odbiła się lista komentarzy dotyczących Enninful’a: jest czarnoskórym, zdeklarowanym homoseksualistą, którego rodzice, imigranci z Ghany, osadzili się w robotniczej dzielnicy Londynu, Ladbroke Grove, gdzie Edward dorastał z piątką rodzeństwa. Z demograficznego punktu widzenia, nie mógł uplasować się dalej od trzech poprzednich naczelnych magazynu: Alexandry Shulman, Elizabeth Tilberis i Anny Wintour, a także od Emily Sheffield i Jo Ellison, którzy byli głównymi kandydatami do objęcia posady. W kategoriach różnorodności, wybór Enninful’a jest mile proszoną niespodzianką. W zasadzie nie ma wątpliwości, że wniesie powiew świeżego powietrza na wielu poziomach – do środowiska magazynu zdominowanego przez białe przedstawicielki klasy średniej. Ale odkładając demografię na bok, jak wybór Enninful’a wpłynie na przyszłość brytyjskiego Vogue’a?
Edward Enninful (fot. @edward_enninful/Instagram)
Edward Enninful: stylista z W Magazine
Faktem jest, że Edward Enninful jest stylistą i został zatrudniony z W Magazine, gdzie pełnił rolę dyrektora kreatywnego (był także związany z włoską i amerykańską edycją Vogue’a). Co więcej, jego estetyka uznawana jest w zasadzie za przesadnie błyszczącą i prowokacyjną. Wystarczy sobie przypomnieć: Lindę Evangelistę na stole chirurgicznym, Rihannę jako post-apokaliptyczną Josephine Baker, czy Barbarę Streisand jako pikantną Marlene Dietrich.
Enninful jest także aktywny w mediach społecznościowych: często podpisuje posty kultowym xoxo, mówi głośno o rasizmie i udostępnia swoje selfie. Łączy go również bliska przyjaźń z kilkoma supermodelkami i gwiazdami, które regularnie stylizuje na potrzebę edytoriali, takimi jak Madonna, Noami Campbell, Kate Moss i Gigi Hadid.
Edward Enninful z przyjacielem, Marc’em Jacobs’em (fot. @edward_enninful/Instagram)
Najmłodszy dyrektor mody i laureat nagród
W zasadzie, ze swoim podejściem do gwiazd i mediów społecznościowych, Edward wydaje się rodzajem pomostu pomiędzy tradycyjnym środowiskiem w branży i nową generacją. Był najmłodszym w historii dyrektorem mody (obejmując stanowisko w magazynie i-D miał 18 lat) i laureatem nagrody Isabella Blow Award dla najlepszego kreatora mody z ramienia British Fashion Awards w 2014 roku. Jest rozpoznawalny wśród szerokiej publiczności, pojawiając się m.in. w „The September Issue”. Dla porównania, jego poprzedniczka, Alexandra Shulman, unikała świateł reflektorów – jej konto na Instagramie zawiera głównie zdjęcia krajobrazów, książek i wnętrz czy okazjonalnie, reportażowe z pokazów mody.
Enninful kontra Shulman
Enninful i Shulman nie mogliby się bardziej od siebie różnić. Nie tylko dlatego ze jest twórcą świetnych obrazków, a ona raczej pisarką. Kadencja Shulman mogłaby zostać określona mianem awersji do celebryckich okładek, którym ewentualnie ulegała i silnej orientacji na kwestie kultury i merytorykę artykułów (wśród pamiętnych współpracowników znaleźli się reporterka wojenna Marie Colvin i Nigella Lawson pisząca o jedzeniu).
Okładka marcowego W Magazine (fot. @edward_enninful/Instagram)
Za jej przewodnictwa, ton magazynu był definiowany stylem modnych dzielnic zachodniego Londynu, które są jego ojczyzną – Notting Hill, Portobello, butiki przy Knightsbridge, czy wiejskie domy wakacyjne w Mustique. Chociaż, tak samo jak Londyn zmieniał się i rozrastał, wraz z nim robił to brytyjski Vogue, zwracając się coraz silniej w stronę jego południowych i wschodnich stref – i nie trzeba być mistrzem przewidywań żeby założyć, że taki właśnie kierunek obierze Enninful, odnosząc się tym do kulturowej różnorodności miasta.
Edward Enninful: rzadka kombinacja doświadczeń
Edward jest także redaktorem, który łączy w sobie rzadką kombinację doświadczeń zebranych w niezależnych magazynach, ale i amerykańskich perełkach, takich jak W i Vogue. Jego najbliższymi współpracownikami są wieloletni członkowie vogue’owego firmamentu, tacy jako Mario Testino, Mert Alas, Craig McDean czy Tim Walker i Steven Meisel, którzy pracowali i byli widoczni w magazynie od 1990 roku. Oraz Steven Klein, którego praca nigdy nie ujrzała światła brytyjskiej edycji, a co już wkrótce, raczej ulegnie zmianie.
POLECAMY: NOWE MARKI OPIERAJĄ STRATEGIĘ WOKÓŁ INNOWACYJNYCH MATERIAŁÓW
Rihanna w edytorialu Edwarda Enninful’a dla W Magazine (fot. @edward_enninful/Instagram)
W swojej nowej roli, Enninful będzie dowodził dużym team’em, do którego należą weterani tacy jak: Lucinda Chambers, Kate Phelan i Joe McKenna i działami, których wcześniej najprawdopodobniej nie doświadczył: prasowym, urodowym i reklamowym. Za Enninfull’em niewątpliwie stoją umiejętności kreowania silnych i zapadających w pamięć obrazów, które dają duże możliwości w kwestii rewitalizacji całej marki Vogue’a. To może być ukłon w stronę nowego pokolenia czytelników – i followersów.
Edward Enninful ze swoim psem (fot. @edward_enninful/Instagram)
ZOBACZ TEŻ: MAGDA BUTRYM BESTSELLEREM WSRÓD NISZOWYCH MAREK LUKSUSOWYCH NA ŚWIECIE!
![Rynek dóbr luksusowych w Polsce odporny na recesję [raport 2022]](http://lamode.info/thumbs/tl_files/MATERIALS_2022/BIZNES/RYNEK/Rynek dobr luksusowych nie boi sie recesji/EN_01500406_0021.jpg)
