Czym są i jakie są typy kolorystyczne oraz dlaczego to tak ważne, aby określić swój? Odpowiadają nasze ekspertki – dr Irena Kamińska-Radomska i Agata Tanter (fragmenty książki „Dress Code dla kobiet. Zasady dobrego stylu i wizerunku”, Wyd. Świat Książki).
„Jeśli nie reprezentujesz jednoznacznego typu kolorystycznego, możesz się jeszcze zdać na intuicję, pod warunkiem że jest niezawodna. Tak zresztą objawia się geniusz: kiedy intuicja pokrywa się z prawdą. Niestety ten geniusz czasem przegrywa z emocjami, które potrafi wzbudzić jakaś zadziwiająco piękna kreacja w sklepie. Zachwyt pozwoli zapomnieć, że to nie twoje kolory. Nagle znajdujesz całą masę argumentów, które zagłuszają myśl, że ta sukienka nie została stworzona dla ciebie. Kiedy emocje po jej zakupie opadną, wraca zdrowy rozsądek i nagle zdajesz sobie sprawę, że ten zakup nie był przemyślany. Bywa również tak, że w sklepowej przymierzalni oświetlenie zakłóca właściwą percepcję. I nagle po opuszczeniu sklepu krwista czerwień okazuje się rozmytym koralem (Uwaga! zawsze przed zakupem sprawdź politykę zwrotów). Kiedy jednak człowiek kieruje się nie tylko intuicją, ale konkretną rzetelną wiedzą, takie sytuacje zdarzają się zdecydowanie rzadziej. Po prostu idziesz do określonych regałów, w których znajdujesz ubrania jedynie ze swojej palety kolorystycznej. Sklepy z dużą świadomością tematów związanych z merchandisingiem szczególnie o to dbają. Dlatego:
• wspierając intuicję,
• rozwiewając jakiekolwiek wątpliwości,
• oszczędzając pieniądze,
• oszczędzając sobie nietrafionych wyborów i związanego z tym niezadowolenia,
warto zafundować sobie analizę kolorystyczną. To jednorazowa inwestycja, która w krótkim czasie powinna się zwrócić. Możesz poprosić o to profesjonalną stylistkę albo zrobić taką analizę sama, kupując do tego celu specjalny zestaw chust. Jednak nie każdą z nas stać na surowy obiektywizm. Wtedy pozostaje już tylko wariant ze stylistką. Zanim jednak skorzystamy z jej usług, potrzebna jest rzeczowa weryfikacja kompetencji. Ponieważ o typie kolorystycznym decydują niuanse, warto zwrócić się do stylistki, która ma doświadczenie, wiedzę i dobre „oko”. Ale skąd to wiadomo?
Jak ocenić, czy jesteś w dobrych rękach
Jeżeli stylistka proponuje analizę w godzinach popołudniowych, od razu powinna zapalić się nam czerwona lampka. Kolorystykę określa się jedynie w świetle dziennym, naturalnym. Każde sztuczne światło może wprowadzić przekłamania. Stylistka powinna przed spotkaniem uprzedzić, aby nie nakładać makijażu. Odcień cery ma największe znaczenie. Niektóre kobiety tuż przed przystąpieniem do analizy ściągają makijaż, jednak skóra tuż po demakijażu może być podrażniona i nienaturalnie zaczerwieniona. W dniu analizy lepiej w ogóle zrezygnować z make upu. Poza tym stylistka pomoże dobrać właściwą paletę barw makijażu, więc z salonu wyjdziemy piękne. Podczas umawiania wizyty stylistka powinna zadać pytanie, czy stosujemy hennę na brwi. Jeżeli tak jest, a chcemy mieć pewność, że wynik analizy będzie właściwy, warto odłożyć termin wizyty, aż brwi będą naturalnej barwy. Zasada ta dotyczy również farbowanych włosów, ale te łatwo zakryć specjalna chustą, aby nie zakłócały procesu analizy. Punktem odniesienia powinna być naturalna kolorystyka człowieka: cera, kolor skóry całego ciała, kolor włosów i oprawa oczu. Strój stylistki jest również bardzo istotny. Osoba, która będzie analizowała nasz typ kolorystyczny, powinna być ubrana w stonowane barwy. W naszym bezpośrednim otoczeniu nie powinno znajdować się nic jaskrawego.
Czym są typy kolorystyczne
Kolorystyczne typy urody są najczęściej definiowane jako wiosna, lato, jesień i zima. Są to określenia jak najbardziej właściwe, chociaż czasami niesatysfakcjonujące. Wystarczy rozejrzeć się, aby dostrzec bogactwo różnorodności urody. Ciężko nas posegregować według jakichś konkretnych typów, nawet jeśli ktoś proponuje podział na 12 typów. Jakieś jednak podobieństwa kolorystyczne istnieją i jakieś wzorce są konieczne, żeby chociaż w minimalnym stopniu wiadomo było, w jakim kierunku zmierzać i jakich błędów nie popełniać. Przede wszystkim trzeba przyjąć pewne kryteria i określić, czy ktoś reprezentuje typ jasny czy ciemny, ciepły czy chłodny, kontrastowy czy niekontrastowy.
4 typy kolorystyczne w interpretacji ilustratorki Anny Halarewicz
Typ ciepły kontra chłodny
Określenie, czy typ kolorystyczny jest ciepły czy chłodny, stanowi punkt wyjścia każdej analizy i jest zarazem kamieniem milowym na drodze do skonstruowania odpowiedniej garderoby. Jeżeli wszystkie okoliczności są sprzyjające (światło dzienne, skóra wolna od makijażu), stylistka bez problemu za pomocą trzech prób powinna podpowiedzieć, jaki typ kolorystyczny reprezentujesz. Pierwsza próba to próba blasku, która polega na przystawianiu do twarzy na przemian srebrzystej i złocistej chusty (ewentualnie folii). Złota będzie rzucała na twarz ciepłe światło. Jeżeli jesteś ciepłym typem, będziesz wyglądała w takim świetle na zdrowszą i bardziej wypoczętą. Natomiast chłodny, srebrzysty blask podkreśli zasinienia pod oczami, wyciągnie ewentualne bruzdy. Może sprawić, że dostrzeżesz wcześniej niezauważone niedoskonałości skóry. W wypadku chłodnego typu efekt będzie dokładnie odwrotny: w srebrzystej chuście będziesz wyglądać korzystnie i zdrowo, natomiast złoto podkreśli to, co chciałabyś najchętniej ukryć. Jeśli masz jeszcze wątpliwości, czy jesteś chłodnym czy ciepłym typem kolorystycznym, można jeszcze zrobić tak zwaną próbę skóry. Stylistka przykłada do twarzy chusty w różnych odcieniach bardzo jasnego różu oraz żółtego i pomarańczu. Jeżeli twarz nabiera blasku po przyłożeniu różu z kroplą żółtego, łososiowego, to z całą pewnością reprezentujesz ciepły typ kolorystyczny. Natomiast jeśli lepiej ci w różu pudrowym, z kroplą niebieskości, a wszelkie żółtości i pomarańcze sprawiają, że wyglądasz na zmęczoną – jesteś typem chłodnym. Ostatnim sprawdzianem jest próba bieli. Ciepłym typom jest do twarzy w złamanych bielach z kroplą żółtego, beżach i écru. Dla chłodnych odpowiednia będzie kość słoniowa, biel z kroplą błękitu. Czysta biel zarezerwowana jest jedynie dla chłodnych i jednocześnie ciemnych typów kolorystycznych, czyli tak zwanych zim. U wszystkich pozostałych typów kolorystycznych taka biel będzie wyglądała niekorzystnie, bieliźnianie. Jedynie zima może bez wahania sięgnąć po śnieżną biel. Następnym etapem analizy jest ocena, czy jesteś jasnym czy ciemnym typem urody. To zadanie jest znacznie prostsze. Wystarczy rzut oka lub/i kilka doprecyzowujących pytań (jeżeli na przykład kolor włosów i brwi nie jest naturalny). Przy tej ocenie poza kolorem brwi i włosów stylistka bierze pod uwagę naturalną karnację, głębokość unaczynienia, to jak skóra toleruje słońce, a także kolor tęczówek.
Typ jasny kontra ciemny
Typ jasny jest najczęściej spotykany w naszej szerokości geograficznej. To wszystkie naturalne blondynki o jasnej karnacji. Przy czym blond może być w różnych chłodnych odcieniach popielatego, poprzez złociste zboże, aż do miodowych refleksów. Oczy mają różne odcienie błękitu, szarości, zieleni, mogą też mieć złociste refleksy. Usta są bladoróżowe, nawet beżowe, a cera wrażliwa na słońce. Jasne typy kolorystyczne powinny go unikać. Skóra ma niewiele pigmentu i jest płytko unaczyniona, co w praktyce oznacza widoczne zielone lub niebieskie żyły na wewnętrznej stronie przedramion, na dekolcie, a nawet na skroniach i brwiach. Jasne typy nie tylko mają skłonność do rumienienia się, ale u nich rumieniec jest najbardziej widoczny. Warte uwagi jest to, że Polki wstydzą się, że się wstydzą, a Francuzki są skłonne zrezygnować z make upu, żeby w razie czego rumieniec był widoczny. Typ ciemny w Polsce to kobiety o kolorze włosów od kasztanowego do kruczoczarnego. Ciemna zazwyczaj jest oprawa oczu, jak i same tęczówki, choć tęczówki – niekoniecznie. Usta bywają wyraźnie czerwone. Cera dobrze znosi słońce, choć może być blada. Ten typ, określany jako południowy, jest najliczniej reprezentowany na świecie, choć rzadziej w Polsce.
Typ kontrastowy kontra niekontrastowy
Wszystkie kobiety, niezależnie od tego, czy reprezentują typ jasny i ciepły, jasny i chłodny, czy ciemny i chłodny, mogą być kontrastowe lub nie. Na przykład jasne lato lub wiosna może mimo blond włosów mieć wyraźnie zarysowane brwi, silnie odcinające się tęczówki od białek lub intensywnie ubarwione usta. Kontrast często bywa czynnikiem, który utrudnia jednoznaczne określenie typu kolorystycznego i robi trochę zamieszania. W konsekwencji mamy wiosnę z elementami jesieni, lato z odrobiną zimy, czy nawet zimę z kroplą wiosny, choć te dwa ostatnie typy najbardziej się od siebie różnią. Najpierw jednak trzeba sprawdzić, które cechy są przeważające i oznaczyć dominujący typ kolorystyczny, a potem definiować domieszki. Dlatego też tak istotna jest próba blasku przy określeniu typu chłodnego lub ciepłego. To ona pozwala skupić się na cechach dominujących. Na przykład: Chłodna zima, mimo ciepłych, morskich oczu, które są bardziej typowe dla wiosny, pozostanie zimą”.
Więcej porad dotyczących dress code`u znajdziecie w książce „Dress code dla kobiet. Zasady dobrego stylu i wizerunku” autorstwa dr Ireny Kamińskiej-Radomskiej i Agaty Tanter. W kolejnych częściach opiszemy też poszczególne typy kolorystyczne. Do kupienia TUTAJ! Dla chcących zgłębić temat dress code`u i etykiety biznesu zachęcamy do udziału w naszych SZKOLENIACH – szczegóły TUTAJ!
