Standardowe reakcje to unikanie bliskiego kontaktu, udawanie, że tej drugiej osoby nie ma, porównywanie się, która w tej samej sukni wypada korzystniej. Wszelkie działania powodują skutek wręcz odwrotny: skupianie się na osobie, której chce się uniknąć, ale przede wszystkim psują nastrój.
Warto więc zastanowić się, co zrobić, żeby mimo wszystko imprezę zaliczyć do udanych. Przychodzą mi na myśl dwa wyjścia. Jedno to zmienić stylizację. Można założyć sukienkę na lewą stronę, co niewątpliwie wymaga odwagi i nie zawsze jest wykonalne; ewentualnie od partnera można pożyczyć kamizelkę i zarzucić ją na siebie, nonszalancko przewiązać paskiem albo krawatem – mężczyzna, który kocha, na pewno się poświęci. Nie prośmy go jednak o zdjęcie marynarki i pozostanie w samej koszuli, bo to poświęcenie byłoby zbyt wielkie.
Drugie wyjście, do którego szczerze namawiam, to nie robić z tego żadnego problemu. Cóż w tym strasznego, że ktoś jeszcze założył podobną kreację? Gdybym znalazła się w takiej sytuacji, podeszłabym do tej osoby i pogratulowała dobrego gustu. Przypuszczalnie byłby to wstęp do miłej pogawędki. Jeśli ktoś ma te same upodobania stylizacyjne, to może i podobne poczucie humoru.
Poza tym proponuję, żeby zastanowić się, dlaczego kobiety miałyby się przejmować podobnym strojem. Mężczyzna nawet nie zauważy, że ktoś inny ma identyczny garnitur czy smoking. Zresztą: czyżby identyczny? Przecież istotne są detale, dodatki, ich połączenie. Poza tym wizerunek to nie tylko ubiór. Na to, jak jesteśmy odbierani, w dużej mierze wpływa nasz sposób bycia, postawa ciała, wyraz twarzy. Na twarzy wymalowane są myśli i uczucia. Jeśli ktoś ma obrażoną i wyniosłą minę, to nawet sukienka od Celine szyta na miarę i czółenka Jimmy Choo tego nie nadrobią.
Nie ma się też co martwić, że ktoś skrytykuje naszą zdublowaną stylizację w mediach społecznościowych czy innych. Warto takie działania uprzedzić; zrobić wspólne selfie, zamieścić je w mediach z ciekawym komentarzem, a potem schować głęboko telefon i dobrze się bawić.
